ایثار

افرادی که در کوچه‌ها و خیابان‌ها مزاحم زنان و دختران می‌گردند، از نظر قانون اسلام مستحق مجازات سخت و شدیدی می‌باشند. تنها آنها را به کلانتری جلب کردن و تراشیدن سر کافی نیست. بلکه بسیار شدیدتر باید مجازات شوند تا دیگر جرأت انجام چنین اعمالی را نداشته باشند.

در شأن نزول آیات 59 و60 سوره احزاب آمده است:

«گروهی از منافقین، اوایل در کوچه‌ها و معابر مزاحم کنیزان می‌شدند. گاهی از اوقات ، متعرض زنان آزاد نیز می‌شدند و مدعی بودند که ما نفهمیدیم آزادزن است و فکر کردیم کنیز است. لذا به زنان آزاده دستور داده شد که بدون لباس کامل از خانه خارج نشوند تا کاملاً از کنیزان تشخیص داده شوند و مورد مزاحمت و اذیت قرار نگیرند.»

از نظر اسلام کنیز بودن، ملاک مزاحمت نبوده و منافقین نمی‌توانستند آن را عذری مقبول برای خود ذکر کنند. اگرچه پوشانیدن موی سر بر کنیزان واجب نبوده است و شاید دلیل آن هم این بوده که وضع کنیز معمولاً جالب و تحریک آمیز نیست و مورد رغبت کسی واقع نمی‌شود ولی در هر حال این مزاحمت‌ها حتی در مورد کنیزان نیز گناه محسوب می‌شده است.

***